انتخاب یك روش خوب برای تولید نرم‌افزار حسابداری به مواردی مانند نوع، حجم و پیچیدگی آن بستگی دارد. برخی از نرم افزارهای حسابداری دارای پیچیدگی های خاصی هستند که تولید آنها را با دشواری روبرو می کند. ساختن یك نرم‌افزار حسابداری مانند ساختن یك خانه به نقشه نیاز دارد و باید از قبل همه چیز را پیش‌بینی كرد.
در نرم‌افزار‌های كوچك نیز همین طور است؛ مثلا برای ساختن یك نرم‌افزار ماشین حساب (که معادل یک نرم افزار حسابداری بسیار ساده می توان آنرا منظور کرد) فقط لازم است عملیاتی را كه می‌خواهیم ماشین حساب انجام دهد، در ذهن داشته باشیم و با یكی از زبان‌های برنامه‌نویسی مثلا با زبان برنامه نویسی سی شارپ آشنا باشیم تا بتوانیم یك نرم‌افزار ساده بسازیم.
طراحی و پیاده‌سازی نرم‌افزار‌های حسابداری متوسط و بزرگ مانند ساختن مجتمع مسكونی و برج است. برای ساختن آنها محاسبات و پیش‌بینی‌های بیشتری نیاز است؛ مثلا برای تولید یك نرم افزار حسابداری یكپارچه مدیریتی مانند نرم افزار حسابداری باتیز لازم است همه چیز دقیق محاسبه و اهداف نرم‌افزار تعیین شود.
در اینجا تولید نرم‌افزار را با ساختن ساختمان مقایسه كردیم، ولی یك فرق اساسی بین این دو وجود دارد و آن، این‌كه در تولید نرم‌افزار به دلیل قابل مشاهده‌نبودن روند رشد پروژه به صورت فیزیكی به ابزارهای خاصی برای اندازه‌گیری روند پیشرفت پروژه نیاز داریم. در ادامه به معرفی چند روش تولید نرم‌افزار می‌پردازیم. کلا در برخی از موارد ممکن است که تا 90 درصد کار انجام شده باشد ولی هیچگونه خروجی ملموسی برای ارائه وجود نداشته باشد. مثلا اگر شما کل نرم افزار حسابداری را نوشته باشید ولی قسمت تعریف کد حساب را آماده نکرده باشید آنگاه فرم سند حسابداری و گزارشات مربوط به ترازها و دفاتر که خروجی کار هستند کار نخواهند کرد و عملا شما چیزی برای ارائه به کاربر نخواهید داشت.
روش آبشاری
روش آبشاری که در قدیم در دانشگاهها تدریس می شد ، روشی سنتی و قدیمی است. در این روش مراحل به صورت ترتیبی انجام می‌شود،
ابتدا نیازهای نرم افزار حسابداری برآورد می شود.
سپس تحلیل و طراحی نرم‌افزار حسابداری انجام می‌شود.
بعد از آن به مرحله پیاده‌سازی و کد نویسی نرم افزار حسابداری می پردازیم. این کد نویسی به وسیله یکی از زبان‌های برنامه‌سازی صورت می‌گیرد.
در نهایت نرم‌افزار حسابداری تولید شده تست می‌شود و پس از پشت سر گذاشتن مراحل کنترل کیفی برای مشتری نصب و راه اندازی می شود.
تجربه ثابت کرده است كه این روش می‌تواند برای نرم‌افزار‌های حسابداری كوچك جوابگو باشد. ولی اگر فاصله بین نیاز سنجی تا نصب و راه اندازی زیاد شود آنگاه نرم افزار حسابداری تولید شده ممکن است مطابق با نیازهای جدید کاربر نباشد و بلا استفاده خواهد بود.
متدولوژی های جدیدتر
در روشهای جدیدتر ایتدا سعی می‌شود یك نسخه به صورت ماکت از نرم‌افزار حسابداری تهیه شود و به کاربر نمایش داده شود و سپس اگر مورد تایید کاربر بود آن نسخه کوچک تولید شود و سپس با توجه به نیازمندی‌های کاربر و به مرور زمان، نسخه اولیه اصلاح شود و نسخه‌های كامل‌تر تهیه شود.
این روش به تنهایی قابل استفاده نیست؛ ابتدا باید كار را با یكی از روشهای دیگر شروع كرد سپس وارد روش نمونه‌ای شد. از ویژگی‌های روش نمونه‌ای علاوه بر این‌كه از نظرات كاربر استفاده می‌كند، این است كه سعی دارد با تقسیم پروژه به قسمت‌های كوچك‌تر ـ كه راحت تر قابل تغییر است ـ ریسك پروژه را كمتر كند.
با این وجود روش‌هایی كه ذكر شد برای تولید نرم‌افزار‌های حسابداری كوچك مورد استفاده قرار می‌گیرد و كمتر از مستند‌سازی در آنها استفاده می‌شود. ولی امروزه مستند‌سازی یكی از بخش‌های مهم مهندسی نرم‌افزار به حساب می‌آید.
مستند‌سازی می‌تواند در مواردی همچون شناخت صحیح نیازمندی‌ها، پیش‌بینی ریسك‌ها، چگونگی كیفیت مورد نظر، استفاده مجدد از تجربیات یك پروژه و... مفید واقع شود.در ادامه به معرفی دو نوع متدولوژی كه امروزه بیشتر برای تولید نرم‌افزار از جمله نرم افزار حسابداری یکپارچه استفاده می‌شود، می‌پردازیم.
شناخته‌شده‌‌ترین متدولوژی جدید که برای تولید نرم افزارهای حسابداری بزرگ و یکپارچه می تواند مورد استفاده قرار گیرد متدولوژی RUP است که توسط شركت رشنال برای مدیریت پروژه‌های نرم‌افزاری ارائه شد و هم اكنون پركاربردترین فرآیند تولید و توسعه سیستم‌های نرم‌افزاری است.
این متدولوژی برای انواع پروژه با اندازه‌های كوچك تا بسیار بزرگ قابل استفاده است، ولی به دلیل وجود مستندسازی‌های فراوان بیشتر در پروژه‌های بزرگ استفاده می‌شود. از محاسن این روش می‌توان به تحلیل دقیق ریسك‌های پیش روی پروژه، بررسی دقیق نیازمندی‌ها و فازبندی دقیق پروژه اشاره كرد.